Jeśli od wielu miesięcy próbujesz zrzucić nadprogramowe kilogramy, ale masz wrażenie, że im bardziej się starasz, tym jest gorzej, jest duże prawdopodobieństwo, że masz zaburzenia metabolizmu. Jednym z nich może być insulinooporność. Na tę chorobę w zasadzie jest jedno lekarstwo – trzeba schudnąć. Ale jak to zrobić, gdy nasz organizm zdaje się bojkotować cały nasz wysiłek?
Co to jest insulinooporność?
Insulinooporność to zaburzenie metabolizmu węglowodanów. Choroba polega na tym, że nasze tkanki, czyli komórki, stają się oporne na przyjmowanie insuliny. Nasz organizm produkuje jej zbyt wiele, a w końcu nadmiar zostaje zmagazynowany w postaci tkanki tłuszczowej. Wyrzut insuliny może spowodować wszystko, co zjadamy i pijemy, może poza czystą wodą. Jednak najbardziej poziom insuliny podnosi się po zjedzeniu węglowodanów, zwłaszcza cukrów prostych i produktów, które mają wysoki indeks glikemiczny.
Zaburzenia gospodarki insulinowej są związane z szeregiem innych chorób i problemów, zwłaszcza hormonalnych. Dlatego też przypadłość najczęściej dotyczy kobiet. Ma wpływ na problemy z zajściem w ciąże, jest bezpośrednią przyczyną problemów skórnych, nietolerancji pokarmowych i problemów trawiennych. Nieleczona insulinooporość prowadzi do cukrzycy. Leczy się ją metforminą, lekiem zwiększającym wrażliwość tkanek na insulinę. Jest on jednak dość obciążający dla organizmu, ponadto bez odpowiedniej diety nie przynosi oczekiwanych rezultatów.
Najlepsza dieta? Nie istnieje!
To niestety zła wiadomość dla chorych na insuliooporność. Coś takiego, jak idealna dieta w tym przypadku nie istnieje. Przede wszystkim dlatego, że nie zawsze tak samo nasz organizm reaguje na wyrzut insuliny, po drugie choroba ta często współtowarzyszy zaburzeniom pracy tarczycy, co znowu mocno zawęża liczbę dozwolonych produktów.
Jednak można wyznaczyć kilka zasad odżywiania, które sprawdzają się przy leczeniu insulinooporności. Przede wszystkim należy ograniczyć spożycie węglowodanów i produktów o wysokim IG. Dotyczy to także owoców, kasz i wielu mąk. W żadnym wypadku nie powinno się używać cukru, jeść cukrów prostych, słodyczy, czekolad czy wypieków. Można je za to zastąpić ksylitolem i stewią. Ponadto w pierwszej połowie dnia nie powinno się jeść węglowodanów w ogóle. Zalecane są śniadania białkowo –tłuszczowe, złożone z jajek, mięsa, ryb i warzyw.
Niestety, ale w tej przypadłości należy potraktować organizm jak królika doświadczalnego i obserwować swoje reakcje po niektórych posiłkach. Może się okazać, że jedni bardzo dobrze znoszą ziemniaki, zwłaszcza z dodatkiem tłuszczu, i dobrze czują się po chlebie pełnoziarnistym, a inni po takich produktach mają hipoglikemię reaktywną, czyli nagły spadek cukru, są senni, zdezorientowani, mają dreszcze lub drgawki i oblewa ich zimny pot.
Ograniczony ruch przy insulinooporności
Trudność w zrzuceniu kilogramów przy insulinooporości polega także na tym, że aktywność fizyczna raczej chorym nie pomaga. A już na pewno nie każda. Ćwiczenia kardio, zwłaszcza te intensywne lub umiarkowanie intensywne są wręcz szkodliwe i mogą prowadzić do zwiększania się masy tłuszczowej. Jest to spowodowane dwoma czynnikami – wyrzutem kortyzolu, a także tym, że w czasie ćwiczeń spala się mnóstwo energii, a wydzielona wcześniej insulina, potrzeba do jej strawienia odkłada się w tkance tłuszczowej.
Zamiast ćwiczyć wysiłkowo, należy postawić na delikatne ćwiczenia siłowe. Rozbudowa tkanki mięśniowej także przyczyni się do schudnięcia (w końcu dzięki temu organizm zacznie spalać więcej kcal nawet w stanie spoczynku). Jest to ważne zwłaszcza, jeśli przyjmujesz metforminę – ona oddziałuje przede wszystkim na mięśnie. Warto wprowadzić także spacery, ale nie przyspieszać tempa marszu. Spokojnym, powolnym krokiem w końcu dojdziesz do swojej wymarzonej wagi.
Ładowanie ...
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}