
Oponka na brzuchu to nie tylko niezbyt atrakcyjna ozdoba, ale też przyczyna niebezpiecznych chorób. Początkowo niewielki brzuszek może zmienić się w otyłość typu brzusznego, które po pierwsze jest bardzo groźna dla zdrowia, a po drugie dotyka coraz większą liczbę ludności na całym świecie. Kłopot dotyczy wielu z nas, ale dużej części trudno z nim sobie poradzić. Nie pomagają diety-cud ani intensywne treningi na siłowni. Często udaje się zrzucić nieco brzuszka na jakiś czas, ale niedługo później z powrotem rośnie, czasem większy niż pierwotnie. Jak się pozbyć oponki bezpowrotnie i przy okazji nie nabawić się kłopotów ze zdrowiem?
Zbyt duży brzuch może prowadzić do cukrzycy typu II. Tego typu otyłość w połączeniu z opornością tkanek na nadziałanie insuliny to najczęstsza przyczyna występowania tej choroby (również cukrzycy u kobiet ciężarnych). Osoby, u których występuje zaburzenie zwane insulinoopornością, wytwarzają ogromne ilości insuliny po zjedzeniu produktów bogatych w węglowodany, co prowadzi do znaczącego przyrostu tkanki tłuszczowej. W takich przypadkach zaleca się zwiększenie spożycia białka, kosztem węglowodanów. Zdecydowanie odradzane jest natomiast zastępowanie ich tłuszczami, ponieważ wyznaczony im udział w codziennym jadłospisie (30 proc.) nie powinien być przekraczany ze względu na ryzyko wystąpienia hiperlipidemii.
Dieta wysokobiałkowa (Warszawska) u osób z otyłością brzuszną może trwać do 3 miesięcy. Oprócz produktów zawierających dużo białka (35 proc. czyli ok. 700 kalorii dziennie), dostarcza się w niej sporej ilości warzyw, które są źródłem błonnika (do 40 gram dziennie). Węglowodany mogą wynosić ok. 35 proc. dziennego zapotrzebowania energetycznego, a tłuszcze dalej do 30 proc.
Proporcje makroskładników w diecie 2 tys. kalorii:
Białko – 35 proc. całości (700 kalorii i 175 gram)
Węglowodany – 35 proc. całości (700 kalorii i 175 gram)
Tłuszcze – 30 proc. całości (600 kalorii i 67 gram)
Taka dieta powinna być ułożona przez dietetyka i kontrolowana przez lekarza, nie można jej stosować według własnego uznania. Dlaczego dietę tę nazwaną Warszawską? Ponieważ jej autorami byli badacze z Zespołu Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych i Diabetologii AM i Centrum Diabetologii w Warszawie.
Główne wskazania diety warszawskiej to:
- Regularne godziny posiłków.
- Do 5 posiłków dziennie.
- 1 raz tygodniowo sprawdzenie wagi.
- Wykluczenie cukrów.
- Obowiązkowym elementem codziennego jadłospisu musi być nabiał (chudy).
- Zmniejszenie do minimum spożycia jasnego chleba.
- Jajka można jeść od 2 do 4 razy w tygodniu.
- Mięso może być tylko chude.
- Wybierać produkty z nienasyconymi kwasami tłuszczowymi.
- Warzywa do każdego posiłku (o niskim indeksie glikemicznym).
- Można zjadać 150 gram owoców dziennie.